Ξυπνάς νωρίς...........

Ξυπνάς νωρίς, γελάς παντού
μια μέρα απλώνεται μπροστά σου
Στην αγκαλιά του πρωινού 
ο ήλιος τρέμει στα μαλλιά σου

Κι οι χωρισμοί και οι βροχές
ποτέ ξανά δε θα σε βρούνε
Και ό,τι ζεις ζησ' το όπως θες
δεν έχουν τίποτα να πούνε

Να, να, να ,να...

Μ' αυτό το φως και τη ζωή
ποιος πάει πάλι στη δουλειά του
Γελάς κρυφά, κι απ' το ταξί
το σκας κι ανοίγεις τα φτερά σου

Πετάς μακριά πάνω απ' τη γη και γίνεσαι ένα με τον ήλιο
Βάζεις στο τέρμα μουσική
και τραγουδάς όλο το ίδιο

Να, να, να, να...

Τι έχεις πάρει απ' τον ήλιο
και θυμίζεις τη φωτιά
Τι έχεις πάρει κι από μένα
και μου λείπεις ξαφνικά
και μου λείπεις ξαφνικά.

Κάποια ώρα σαν κι αυτή......... Κάτι πάνω σου μικρό Ταξιδεύει μέσ’ τη νύχτα Με παράθυρο ανοιχτό Ψάχνει νέα παραμύθια Κάτι πάνω σου μικρό Ματαιώνει τη συνήθεια Δεν το βλέπεις, μα εγώ Πέφτω, γίνομαι αλήθεια Κάποια ώρα σαν κι αυτή Σου χαρίζω την ψυχή μου Κάποια ώρα σαν κι αυτή Χάνω, χάνεσαι μαζί μου Κάτι πάνω σου μικρό Μεγαλώνει το σκοτάδι Ένας μήνας το λεπτό Η ζωή μου σ’ ένα βράδυ Κάποια ώρα σαν κι αυτή Σου χαρίζω την ψυχή μου Κάποια ώρα σαν κι αυτή Χάνω, χάνεσαι μαζί μου........

Ήταν όλα τόσο έντονα.....

Ακόμα δε μπορώ να έχω ξεκάθαρη εικόνα....

Ποιές σκέψεις ...

Ποιά συναισθήματα.....

Γιατί να αντιδράσω έτσι....

Γιατί να νιώσω έτσι....

Η απόσταση....

Ο χρόνος....

Που σε παίρνουν μακρυά μου....

Ο φόβος...

Του αποχαιρετισμού....

Ο φόβος ότι τελικά εκεί δε χαιρετούσα μόνο Εσένα....

........ΑΛΛΑ............

Τις στιγμές Μας...

Τα ονειρά Μας....

Ίσως να σε ακολουθούσαν,μαζί  με εσένα να έφευγαν και όλα Εκείνα....

Ίσως να έχουν όλα ένα Τέλος....

Ακόμα και Αυτό όμως.....Όχι είναι τόσο άδικο.....

Μη μου θυμώσεις αγάπη μου γι αυτές τις σκέψεις.Είναι τόσο λογικό να τρέμω μήπως χαθούμε....Τον χρόνο τον νιώθω  τόσο εχθρικό...

Μας  χωρίζει όμως τόσο αξιοκρατικά....τόσο δίκαια...τι περίεργο που του το αναγνωρίζω...

Μας μοιράζει κατα κάποιο τρόπο.... 

ΠΟΣΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΦΙΓΟΡΑ ΤΟΥ .....

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΦΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.....

Ότι κ άν ΠΩ ότι κ άν ΝΙΩΣΩ....

ΦΕΥΓΕΙΣ....

Ότι κ άν ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ ότι κ άν ΥΠΟΣΧΕΘΩ....

ΦΕΥΓΕΙΣ....

Κ αυτο με κρατάει καθηλωμένη...

Ακίνητη...

Πόσο άσχημο....

Πιεστικό....

Αγχωτικό....

Δε το θέλω όμως αυτό και προσπαθώ να σκέφτομαι τι θέλω....

Και έχω βοήθεια σε αυτό....

Το ίδιο μου το σώμα.....

....διψάει για το ΔΙΚΟ ΣΟΥ......

Νιώθει ότι εκεί ανήκει.....

Εκεί συμπληρώνεται....

Και σταματάνε τα Πάντα....

Χρόνος....

Σκέψεις...

Σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο...

Όυτε πρίν ούτε μετά....

όυτε εσυ όυτε εγώ....αλλά εμείς ....μέσα σε έκρηξη αστεριών...

Τι τέλεια που δένουν τα σωματά μας...οι σάρκες μας...

Πόσο θέλω να τα νιώσω και πάλι ιδρωμένα από τον έρωτα μας...

Σκέφτομαι τις γλυκές μας στιγμές....οι οποίες ενώ είναι περυτριγυρισμένες απο ένα σωρό προβλήματα,είναι πάντα τόσο γλυκές και σου υπόσχονται πως κάποτε θα είναι ακόμα πιο γλυκές και ακόμα πιο όμορφες...

Πιο καθαρές...

Πιο ολοκληρωμένες.....

Ονειρεύομαι ....

Τη στιγμή που θα βρίσκομαι στην αγκαλιά σου.....

Απελευθερωμένη απο όλα τα άσχημα...και παραδωμένη στην καρδιά σου..

Πάντα ονειρευόμουν τη στιγμή...

Που θα ένιωθα...

Θαέδινα....

Ολοκληρωτικά....

Αλλά πάντα μπερδεύεσαι μέσα στα πάθη σου...

Μέσα στα αλλόκοτα πάθη της ανθρώπινης φύσης.....

Που σε κάνουν και  πιστεύεις πως πρέπει να παλέψεις με τη ζήλεια...το ψέμα...τη κτητικότητα...τους καυγάδες  και δε ξέρω και εγώ τι άλλο....για να  μπορέσεις να κάνεις και όλα τα άλλα...τα ουσιαστικά.... τα οποία χάνονται  και σκορπίζονται σαν πάζλ μέσα στο χρόνο....

Μα εμείς μωρό μου δεν είμαστε ετσι....

Ήρθες και έφερες και την αγάπη....

Την πραγματική αγάπη...

Όταν τσακωνόμαστε....

Βλέπω τα ματάκια σου και τη ψυχούλα σου θολωμένη....

Πόσο με πονάει....

Τόσο που οι αφορμές γίνονται αστείες....

Τόσο μικρές....

 Μπροστά σε εσένα....

ΑΥτΟ ΜωρΑΚι ΜοΥ Δε ΣημΑΙνει Οτι εχΕΙς κΑι ΤΟ ΑκαταΛΛΟγΙσΤο σε ΟΛΑ!!!!!!!!!

Πες με ονειροπαρμένη....

Πές με χαζή.....

Δε με νοιάζει....

Στο μικρό ταξίδι της ζωής μου έκλεινα τα μάτια μου και ονειρευόμουν τον ιππότη μου....

Εκείνον που θα με ταξιδέψει πιο μακρυά απο αυτόν τον κόσμο....

Που θα με πάει στον κήπο.....στον κήπο της αγάπης μας...

Και δε θα χρειαστεί να φύγουμε ποτέ απο εκεί.....

Θα είναι όλα τόσο αληθινά...

Τόσο ήρεμα...

Η ομορφιά τους...

Η πληροτητά τους....

Θα αντικατοπτρίζονται στη ψυχή ΜΑΣ!!!

Ο ιππότης μου όμως δεν είχε μορφή...

Ήταν τόσο πολύτιμος για να προσωποποιηθεί....

Αν και προσπάθησε....

Ήρθες όμως εσυ μωράκι μου...

Με τα χαρούμενα χρώματα...

Και μεταμόρφωσες την ψυχή μου....

Ντυμένος ιππότης...

Όπως ο δικός μου...

Μπερδεύτηκα λιγο....

Φοβήθηκα πολύ....

Και ακόμα φοβάμαι...

Και όσο και αν προσπαθώ να προσγειωθώ....

Έρχεσαι πάντα με τη στολή σου....και φωνάζεις  ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ.....

Και εκεί πλυμμηρίζω από αγάπη....

Ασφάλεια....

Ευτυχία...

Μωράκι μου όπου και να είσαι ότι και άν κάνεις...

......εύχομαι κάποια στιγμή να χαθώ στην αγκαλιά σου,άδεια από προβλήματα και αρνητικές σκέψεις..... 

Αν αντέξουμε...

Θα ζήσουμε.....όμορφες στιγμές....

Γιατί η αγάπη μας όλα τα ομορφαίνει.....

Καρδούλα μου....

Όπου και να είσαι....

Ότι κ αν κάνεις...

Θέλω μόνο να με σκέφτεσαι....

Και να με αγαπάς....

Κάθε μέρα και πιο πολύ..............

Σ’αγαπαω..................